امام صادق عليه السلام
بي گمان براي صاحب الامر غيبتي است،پس دردوران غيبت وي هربنده اي بايد تقوا پيشه سازد وبه دين خودچنگ در زند.

موقعیت شما : صفحه اصلی » اخبار
  • شناسه : 3316
  • 24 اسفند 1399 - 9:06
  • 199 بازدید
  • ارسال توسط :
واکاوی روش‌های آموزش دینی مبتنی بر تجربه زیسته آموزگاران و متخصصان علوم دینی و تربیتی

واکاوی روش‌های آموزش دینی مبتنی بر تجربه زیسته آموزگاران و متخصصان علوم دینی و تربیتی

واکاوی روش‌های آموزش دینی مبتنی بر تجربه زیسته آموزگاران و متخصصان علوم دینی و تربیتی مقاله ۹، دوره ۱۵، شماره ۳۴، زمستان ۱۳۹۹، صفحه ۷-۲۹  اصل مقاله (۳۹۶٫۱۳ K) نوع مقاله: مقاله پژوهشی شناسه دیجیتال (DOI): ۱۰٫۳۰۴۷۱/EDU.2019.5508.2066 نویسندگان مریم شریفی دروازه۱؛ احمدرضا نصر اصفهانی  ۲؛ سیدابراهیم میرشاه جعفری۳ ۱دانشجو دکتری برنامه ریزی درسی/دانشگاه اصفهان ۲گروه علوم تربیتی دانشگاه اصفهان ۳استاد گروه علوم […]

واکاوی روش‌های آموزش دینی مبتنی بر تجربه زیسته آموزگاران و متخصصان علوم دینی و تربیتی

مقاله ۹، دوره ۱۵، شماره ۳۴، زمستان ۱۳۹۹، صفحه ۷-۲۹  XMLاصل مقاله (۳۹۶٫۱۳ K)
نوع مقاله: مقاله پژوهشی
شناسه دیجیتال (DOI): ۱۰٫۳۰۴۷۱/EDU.2019.5508.2066
نویسندگان
مریم شریفی دروازه۱؛ احمدرضا نصر اصفهانی email ۲؛ سیدابراهیم میرشاه جعفری۳
۱دانشجو دکتری برنامه ریزی درسی/دانشگاه اصفهان
۲گروه علوم تربیتی دانشگاه اصفهان
۳استاد گروه علوم تربیتی دانشگاه اصفهان
چکیده
هدف اصلی این پژوهش، واکاوی تجربه‌های زیسته آموزگاران و متخصصان علوم دینی و تربیتی، دربارۀ روش‌های تدریس دینی در دوره دوم دبستان است. برای دستیابی به این هدف، از مصاحبه نیمه ساختاریافته با آموزگاران و متخصصان، استفاده شد و به منظور تجزیه و تحلیل اطلاعات، از روش کدگذاری و مقوله‌بندی بهره گرفتیم. آموزگاران و متخصصان بر استفاده از روش‌هایی در آموزش دینی تأکید داشتند که بستر لازم برای تفکر و استدلال و قضاوت در دانش‌آموزان را ایجاد کند. روش‌های آموزش دینی، باید افزون‌بر بهره برداری از مفاهیم دین در تلفیق با علوم دیگر، فرصت بحث، مناظره، تجربه دینی و عملیاتی کردن مفاهیم دینی را در اختیار دانش‌آموزان قرار دهد. همچنین پرکاربردترین روش‌هایی که آموزگاران در آموزش دینی استفاده می‌کردند، شامل داستان‌گویی، تلفیق با دروس مختلف، پروژه یا واحدکار، ایفای نقش  ونمایشی، مباحثه و پرسش و پاسخ، فرصت تجربه، قضاوت عملکرد و تمثیل وتشبیه می‌باشد.
کلیدواژه‌ها
آموزش دینی؛ روش تدریس؛ تجربه‌های زیسته؛ دوره دوم دبستان
عنوان مقاله [English]
Exploring the Methods of Religious teaching Based on of the School Teachers’ and Religious and Teaching Experts’ the Lived Experiences
نویسندگان [English]
Maryam Sharifi Darvazeh۱؛ Ahmad Reza Nasr Isfahani۲؛ Seyyed Ebrahim Mirshah Jafari۳
۱A Ph.D. Student in Curriculum, University of Isfahan, Isfahan, Iran
۲Corresponding Author, A Professor in the Department of Educational Sciences, University of Isfahan, Isfahan, Iran
۳A Professor in the Department of Educational Sciences, University of Isfahan, Isfahan, Iran
چکیده [English]
This study seeks to explore the methods of the religious teaching based on school teachers’ and religious and teaching experts’ the lived experiences on the religious teaching methods at senior elementary schools. For this purpose, a semi-structured interview with the teachers and experts was used and data coding and categorization were used to analyze the data. The Teachers and experts emphasized the use of methods in religious teaching to create students the necessary grounds for thinking, arguing and judging. The methods of religious teaching not only should take advantage of the concepts of religion in combination with other sciences, but also should provide students with the opportunity to discuss, debate, experience religion, and practice religious concepts. Furthermore, the most widely used methods used by teachers in religious teaching include storytelling, integration with different courses, project or unit of work, role-playing, discussion, and question and answer, opportunity for experience, performance judgment, and allegory and simile.
کلیدواژه‌ها [English]
religious teaching, teaching method, lived experiences, senior elementary school
مراجع
  1. ۱٫    استراس، آنسلم؛ وکوربین، جولیت (۱۳۹۰)، اصول روش تحقیقی کیفی(نظریه مبنایی رویه‌ها و روش‌ها)، ترجمه بیوک محمدی، تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.
  2. اسماعیلی مبارکه، محمد (۱۳۹۱)، روش تدریس و کلاسداری تبلیغی، قم: مرکز مدیریت حوزه‌های علمیه.
  3. اسماعیلی مبارکه، محمد (۱۳۹۵)، جذاب‌سازی کلاس‌های دینی کودکان و نوجوانان، قم: مرکز مدیریت حوزه‌های علمیه.
  4. بهلولی فسخودی، محسن و ضرغامی، سعید (۱۳۹۷)، «دلالت‌های دانش ضمنی برای یادگیری و تدریس با تأکید بر دیدگاه مایکل پولانی»، پژوهش‌نامه مبانی تعلیم و تربیت، ۸ (۱)، ص۵−۲۰٫
  5. جوادی آملی، عبدالله (۱۳۸۳)، حق و تکلیف در اسلام، قم: اسرا.
  6. ساجدی، ابوالفضل (۱۳۸۶)، «ابزارها و روش‌های آسیب‌زا در تعلیم و تربیت دینی دانش‌آموزان»، فصلنامه کتاب نقد، (۴۲)، ص۳−۳۲٫
  7. شعبانی، حسن؛ مهرمحمدی، محمود (۱۳۷۹)، «پرورش تفکر انتقادی با استفاده از شیوه مسئله محور»، مدرس، ۴ (۱)، ص۱۱۵−۱۲۴٫
  8. شعبانی ورکی، بختیار (۱۳۷۷)، «روﯾﮑﺮدی ﻓﺮاﺗﺤﻠﯿﻠﯽ ﺑﻪ نظریه‌های ﺗﺮﺑﯿﺖ دﯾﻨﯽ»، ﻧﺸﺮﯾﻪ داﻧﺸﮑﺪه اﻟﻬﯿﺎت مشهد، (۴۲ و ۴۲)، ص۲۴۲−۲۶۸٫
  9. ﺷﻤﺸﯿﺮی، ﺑﺎﺑﮏ (۱۳۸۵)، ﺗﻌﻠﯿﻢ و ﺗﺮﺑﯿﺖ از ﻣﻨﻈﺮ ﻋﺸﻖ و ﻋﺮﻓﺎن، ﺗﻬﺮان: اﻧﺘﺸﺎرات ﻃﻬﻮری.
  10. صفایی حائری، علی (۱۳۸۸)، تربیت کودک: نقش معلم، روش تربیت کودک، عوامل تربیت کودک، قم: لیله القدر.
  11. صفایی حائری، علی (۱۳۸۵)، انسان در دو فصل، قم: لیله القدر.
  12. ﮐﺮﯾﻤﯽ، ﻋﺒﺪاﻟﻌﻈﯿﻢ (۱۳۷۳)، ﺗﺮﺑﯿﺖ آﺳﯿﺐزا، ﺗﻬﺮان: اﻧﺘﺸﺎرات اﻧﺠﻤﻦ اوﻟﯿﺎ و ﻣﺮﺑﯿﺎن.
  13. ﮐﺮﯾﻤﯽ، ﻋﺒﺪاﻟﻌﻈﯿﻢ (۱۳۸۰)، «دﯾﻦدﻫﯽ ﯾﺎ دﯾﻦﯾﺎﺑﯽ»، مرکز مطالعات ﺗﺮﺑﯿﺖ اﺳﻼﻣﯽ، (۶)، ص۶۱−۷۲٫
  14. گال، مردیت؛ بورگ، والتر؛ وگال، جویس (۱۳۹۴)، روش‌های تحقیق کمی و کیفی در علوم تربیتی و روان‌شناسی، ج۲، ترجمه احمدرضا نصر و همکاران، تهران: انتشارات سازمان سمت و دانشگاه شهید بهشتی.
  15. مرکز فرهنگ و معارف قرآن‏ (۱۳۸۲)، دائره المعارف قرآن کریم‏، ج۷، قم: انتشارات دفتر تبلیغات اسلامى حوزه علمیه قم.
  16. مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۸۶)، پیام قرآن، ج۱، تهران: دارالکتب الإسلامیه.
  17. مکارم شیرازی، ناصر و دیگران (۱۳۷۱)، تفسیر نمونه، ج۱۷، تهران: دارالکتب الإسلامیه.
  18. موحدی محصل طوسی، مرضیه؛ مهرمحمدی، محمود؛ صادق‌زاده، علیرضا؛ و نقی‌زاده، حسن (۱۳۹۲)، «نقد طبقه‌ﺑﻨﺪی‌ﻫﺎی ﻣﻮﺟﻮد از روﻳﻜﺮدﻫﺎی تربیت دینی و اراﺋﻪ یک طبقه‌بندی مفهومی ﺟﺪﻳﺪ»، پژوهش‌نامه مبانی تعلیم و تربیت، ۳ (۱)، ص۱۳۷−۱۵۸٫
  19. همّت ﺑﻨﺎری، ﻋﻠﯽ (۱۳۸۰)، «ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ ﻋﻮاﻣﻞ آسیب‌شناسی ﺗﺮﺑﯿﺖ دﯾﻨﯽ ﻧﻮﺟﻮاﻧﺎن و ﺟﻮاﻧﺎن، ﺑﺎ تأکید ﺑﺮ ﻋﻮاﻣﻞ آسیب‌زا در ﻧﻈﺎم آﻣﻮزش و ﭘﺮورش»، مرکز مطالعات تربیت اسلامی، (۶)، ص۱۷۱−۱۸۶٫
    1. Court, D. (2013), Religious experience as an aim of religious education. British journal of Religious Education, ۳۵(۳), ۲۵۱-۲۶۳.
    2. Nurwanto, Cusack, M (2017), Addressing multicultural societies: Lessons from religious education curriculum policy in Indonesia and England. Journal of Religious Education, ۶۴(۳), ۱۵۷-۱۷۸.
    3. Walshe, K., & Teece, G. (2013), Understanding ‘religious understanding’ in religious education. British journal of religious education, ۳۵(۳), ۳۱۳-۳۲۵.

برچسب ها

این مطلب بدون برچسب می باشد.

پاسخ دادن

ایمیل شما منتشر نمی شود. فیلدهای ضروری را کامل کنید. *

*