امام صادق عليه السلام
عوامل موثر بر ترک تحصیل دانش‌آموزان توصیه نامه سیاستی شماره ۶ کارگروه مطالعات فوری پژوهشگاه مطالعات آموزش و پرورش با موضوع «توصیه‌های راهبردی ناظر بر مواجهه با پدیده ترک تحصیل دانش‌آموزان در زمان همه گیری کووید ۱۹ » منتشر شد. به گزارش گروه تعلیم و تربیت خبرگزاری فارس، توصیه نامه سیاستی شماره ۶ کارگروه مطالعات فوری […]
توصیه نامه سیاستی شماره ۶ کارگروه مطالعات فوری پژوهشگاه مطالعات آموزش و پرورش با موضوع «توصیه‌های راهبردی ناظر بر مواجهه با پدیده ترک تحصیل دانش‌آموزان در زمان همه گیری کووید ۱۹ » منتشر شد.
به گزارش گروه تعلیم و تربیت خبرگزاری فارس، توصیه نامه سیاستی شماره ۶ کارگروه مطالعات فوری پژوهشگاه مطالعات آموزش و پرورش با موضوع «توصیه‌های راهبردی ناظر بر مواجهه با پدیده ترک تحصیل دانش‌آموزان در زمان همه گیری کووید ۱۹ » منتشر شد.
ترک‌تحصیل پدیده‌ای است که بسیاری از نظام‌های آموزشی کم یا بیش با آن روبه‌رو هستند. توقف آموزش حضوری ناشی از همه‌گیری کووید ۱۹ و کاهش مشارکت دانش‌آموزان در فرایند آموزش و یادگیری، در کنار عوامل مختلف دیگر، خطر بالقوه ترک تحصیل را افزایش داده است. عوامل تأثیرگذار بر ترک تحصیل دانش‌آموزان صرفاً به شرایط دانش‌آموز و یا خانواده محدود نمی‌شوند، بلکه نقش محیط آموزش و سیاست‌های کلان نظام تعلیم و تربیت در پیشگیری از ترک تحصیل بسیار پررنگ است. شناسایی عوامل دخیل در بروز این پدیده به تبیین راهکارهای مقابله با آن کمک می‌کند.برخی از عوامل فردی، خانوادگی، و سیستمی ناشی از شیوع همه‌گیری کووید ۱۹، که می‌توانند خطر ترک تحصیل را افزایش دهند، عبارتند از:
۱- مشکلات اقتصادی و هزینه‌های مرتبط با آموزش‌های مجازی و یا از راه دور (از قبیل تهیه ابزار مورد نیاز برای آموزش‌های مجازی مانند تلفن همراه، رایانه، دسترسی به اینترنت، پرینت از تکالیف ارائه شده از طریق مجازی و غیره)
۲- فراهم نبودن شرایط عاطفی و محیطی امن و آرام برای برخی از دانش‌آموزان در خانه تا بتوانند در سکوت و با آرامش در فرایند آموزش و یادگیری مشارکت داشته باشند
۳- مواجهه برخی از دانش‌آموزان با مشکلات آموزشی در دروس مختلف (ناشی از کاستی‌های یادگیری در چهار ماه آخر سال تحصیلی گذشته) و کاهش انگیزه برای ادامه تحصیل
۴- عدم ارائه آموزش‌های لازم به معلمان و دیگر مجریان مدرسه برای چگونگی برخورد با دانش‌آموزان به منظور حفظ سلامت روانی و ارائه حمایت‌های عاطفی مورد نیاز دانش‌آموزان، چگونگی برخورد با دانش‌آموزانی که آداب حضور در جلسات مجازی را رعایت نمی‌کنند، چگونگی برخورد با دانش‌آموزانی که تکالیف خود را انجام نمی‌دهند و غیره
۵- کاهش تعاملات رو در رو بین معلم ـ دانش‌آموز و دانش‌آموز ـ دانش‌آموز، والدین و متولیان آموزشی در مدرسه
۶- ضعف نظارت بر حضور فعالانه دانش‌آموزان در جلسات آموزش و نظارت بردریافت مواد آموزشی (مجازی یا بسته‌های آموزشی)
۷- ضعف و کاستی در زیرساخت‌ها و مهارت‌های فناورانه معلمان در استفاده از فناوری برای آموزش
۸- عدم دسترسی دانش‌آموزان با نیازهای ویژه به امکانات آموزشی از قبیل ابزار (در آموزش‌های از راه دور یا مجازی) و یا عدم دسترسی حضوری به مربی کارآزموده و عدم آشنایی والدین با آموزش‌های لازم
۹- ازدواج زود هنگام دختران (به عنوان دلیل ترک تحصیل و پیامد ترک تحصیل: تحت تأثیر افزایش مشکلات اقتصادی ناشی از همه‌گیری کووید ۱۹ )، انتظار والدین از دختران در خانه برای مشارکت در امور خانه و کار کودکان (به خصوص پسران) برای کمک به معاش خانواده‌ها که در هر دو وضعیت (دختران و پسران) به کاهش حضور در جلسات آموزشی منجر می‌شود؛
۱۰- ناتوانی والدین برای همراهی با جریان آموزش در اثر ضعف مهارت در زبان فارسی (به طور خاص در مناطق دوزبانه)
این مطلب بدون برچسب می باشد.
تمامی حقوق این سایت محفوظ است.
